Bir “gurbet” yazısı..
Gurbet yazılarını buldukça tekrar bloglamaya çalışacağım(bu ilki olsun), çalışacağım ki gurbette yalnız olduğumuzu hissetmeyelim.. Aynı duyguları paylaşan milyonlarca Türk var.. Hepsine selam olsun..
Teşekkürler hayataumut🙋♂️
Karanlıktı oda ve ben yatağımın üzerinde öylece sessiz oturuyordum.Hiçbir şey yapmıyordum, yapamıyordum.Hatta düşünmek bile istemiyordum ama bu mümkün değildi.Düşünmek fiilinin beynimde aynı anda birden fazla cümlenin sonuna gelebileceğini tahmin bile edemezdim.Düşünceler hızla akıp giderken zamanın farkında değildim.Zaman denen olgunun varlığını bile unuttum.Bu durum ne zamana kadar böyle devam etti, farkında bile değildim.Ta ki susuzluğumu hissedip, bardağa uzanırken bardağı kırdığım ana kadar.Silkelenip kendime geldim.Burası kendi odam değildi,çok sevdiğim ailem yanımda yoktu.Hepsini kendi ülkemde bıraktım ve farkına vardığım tek şey zihnimi de orada
bıraktığımdı. Çünkü düşünmekle biten cümlelerimin sonu hep kendi ülkeme, kendi
vatanıma,kendi toprağıma,kendi aileme ve dostlarıma çıkıyordu.
Günlerin anlamı vardır aslında,benim için günlerinde,aylarında,yıllarında anlamı
yoktu.Evet burada da …
View original post 1.117 kelime daha
